W poprzednim wpisie Temperament a role DDA/DDD cz.1 pokrótce scharakteryzowałam wskaźniki występujące w mojej ulubionej typologii temperamentu.
Dzisiaj chciałabym zapoznać Was z tym, co dają kombinacje tych cech, czyli typami temperamentu.
Jak zapewne zdajecie sobie sprawę, żaden ze wskaźników nie istnieje w próżni, w zależności od jego nasilenia oraz nasilenia pozostałych dwóch możemy wyróżnić osiem typów.
Żaden z typów nie jest gorszy, ani lepszy, i dają ich posiadaczom różne możliwości.
Generalnie osobowości człowieka nie można opisać tylko biorąc pod uwagę temperament, ale znając swój typ można lepiej wykorzystać swoje zasoby i mieć większą świadomość swoich braków.
Temperament a role DDA/DDD – typ Artystyczny
Oryginalna nazwa to „nerwowiec”, ale, moim zdaniem nazwa ta, jak i nazwy części pozostałych typów jest nieco niefortunna.
Postacie historyczne, które prezentują ten typ to m.in. F. Chopin, Ch. H. Andersen, Mozart, Baudelaire, Byron, Oscar Wilde, E.A. Poe.
Typ Artystyczny charakteryzuje się dużą emocjonalnością, prymalnością i małą aktywnością. (przypominam, że aktywność jest tu rozumiana jako działanie nastawione na cel, a nie robienie czegokolwiek). Duża emocjonalność nie jest hamowana przez sekundalność, więc posiadacze tego typu są impulsywni. Okazują emocje żywo, spontanicznie, nie lubią stałości, monotonii. Żyją chwilą bieżącą, lubią rozrywkę. Mają zamiłowanie do fantazji, fikcji, czasami nieco makabrycznej. Są niepunktualni, mało wytrwali zarówno w działaniach, jak i uczuciach. Mają tendencje do niekontrolowanego wydawania pieniędzy.
Typ Artystyczny – zalety: hojność, towarzyskość, zapominanie doznanych uraz, wrażliwość na piękno.
Typ Artystyczny – wady: niestałość, słaba wola, nadmierna chęć imponowania innym, lenistwo, brak wytrwałości.
Jak się pewnie domyślacie, osoba, która została obdarzona tym typem temperamentu ma duże szanse zostania Maskotką.
Temperament a role DDA/DDD – typ Systematyczny
W oryginale – flegmatyk, a więc w dużej mierze przeciwieństwo poprzedniego typu. Tutaj pojawiają się postacie historyczne mniej „atrakcyjne”: E. Kant; Leibnitz, Gauss – filozofowie, naukowcy.
Jest mało emocjonalny, aktywny i sekundalny.
Flegmatyk jest chłodny, opanowany, wytrącenie go z równowagi jest prawie niemożliwe. Jest rzeczowy i obiektywny. Jako partner – stały, ale nie można oczekiwać od niego czułych gestów i słów.
Typ Systematyczny – zalety: wierność, wytrwałość, opanowanie, sprawiedliwość, roztropność, oszczędność, odwaga.
Typ Systematyczny – wady: chłód niekiedy aż odpychający, powolność, nawet wtedy, kiedy należy działać szybko, zbytni konserwatyzm, pedanteria, biurokratyzm, surowość, formalizm, bezduszność, odsuwanie się od społeczeństwa.
Tutaj najbardziej pasują niektórzy Bohaterowie Rodziny.
Temperament a role DDA/DDD – typ Realistyczny
W oryginale sangwinik. Historycznie pojawiają się tu m.in.: Machiavelli, Katarzyna Medycejska, Voltaire, Talleyrand – czyli głównie przebiegli politycy.
Sangwinik jest ekstrawertykiem, działa, skupia się na teraźniejszości. Jest praktyczny. Przejawia skłonności do egoizmu.
Typ Realistyczny – zalety: optymizm, zgodność, uprzejmość, usłużność, roztropność, zmysł praktyczny, zaradność, umiejętność postępowania z ludźmi, chęć do pracy, spokój i równowaga usposobienia, odwaga, pragnienie wiedzy.
Typ Realistyczny – wady: egoizm, relatywizm moralny, zbytnie pragnienie pieniędzy, wyrachowanie, wygodnictwo, sceptycyzm, złośliwość, cynizm.
Osoba obdarzona tym typem temperamentu ma duże szanse nie wejścia głęboko w żadną rolę: jest za mało emocjonalna żeby być Buntownikiem czy Maskotką, egoizm i wyrachowanie zapobiega zostaniu Bohaterem, a aktywność nie pozwoli być Niewidzialnym Dzieckiem.
W podsumowaniu
Jak zwykle, wpis ma być inspiracją bardziej do przemyśleń i przyglądania się sobie, niż do diagnozy.
Zachęcam Was do podzielenia się komentarzami na jego temat oraz do pracy nad sobą na terapii i coachingu.
A w następnym wpisie kolejne typy temperamentu i kilka wniosków praktycznych.
Pozdrawiam,
